Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι το δεκαπεντάχρονο εκείνο αγόρι, που κάποτε τόλμησε να γράψει σε μια έκθεσή του: « Εγώ κάποια μέρα θα γίνω…Διπλωμάτης ή Δημοσιογράφος», θα αποτελούσε σήμερα έναν από τους γνωστότερους πολιτικούς της Νέας Δημοκρατίας; Ούτε η ίδια η φιλόλογος του Δημήτρη Αβραμόπουλου θα φανταζόταν πως ο μικρός τότε και αδιάβαστος Δημήτρης με βαθμολογία που δεν ξεπερνούσε το 15,θα ακολουθούσε στην συνέχεια μια λαμπρή πολιτική σταδιοδρομία.Προερχόμενος από ένα μικρό χωριό της Ηλείας, ο μικρός τότε Δημήτρης που περιέγραφε την εξουσία ως «έναν άντρα με μαστίγιο στο χέρι», θεωρούσε άπιαστο όνειρο να καταφέρει να κρατήσει ο ίδιος τη λαβή από το μαστίγιο. Και πώς άλλωστε θα μπορούσε να το κάνει αυτό καθώς μόλις ξεκινούσε από το μικρό αυτό χωριό, μέλος μιας επαρχιακής οικογένειας, με πατέρα τον Λάμπρο τον χωροφύλακα και μητέρα την κυρα-Ελένη τη νοικοκυρά.
Στην Αθήνα πλέον, έφηβος ο Δημήτρης, αποφασίζει να σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες και Δημόσιο Δίκαιο στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από νεαρή ακόμη ηλικία δείχνει την επιθυμία του να ασχοληθεί με τα πολιτικά. Σε αυτήν του την απόφαση καταλυτικό ρόλο έπαιξαν και οι σπουδές του στη Διπλωματική Ακαδημία του Υπουργείου Εξωτερικών, οι οποίες ολοκληρώθηκαν το 1993 με την ένταξή του στον πολιτικό στίβο της χώρας και πιο συγκεκριμένα στο Υπουργείο Εξωτερικών(1981-1993). Το 1993 παραιτείται από τη Διπλωματική Υπηρεσία του Υπουργείου Εξωτερικών και συμμετέχει στις Εθνικές Εκλογές του Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου, κατερχόμενος με το κόμμα της «Νέας Δημοκρατίας», ως υποψήφιος βουλευτής στην Πρώτη Περιφέρεια της Αθήνας. Εκλέγεται βουλευτής στην Α΄Αθηνών στις βουλευτικές εκλογές του Οκτωβρίου, ενώ παράλληλα ορίζεται ως Πρόεδρος της ΟΚΕ Εξωτερικών της Νέας Δημοκρατίας.
Ένα χρόνο μετά ,το 1994, ο τότε ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Μιλτιάδης Έβερτ, τον προτείνει για το αξίωμα του Δημάρχου Αθηναίων, θέση στην οποία εκλέγεται τον Οκτώβριο του 1944 και την οποία κατείχε για οκτώ ολόκληρα χρόνια, ύστερα από δύο διαδοχικές εκλογικές νίκες. Υπέρμαχος της ακομμάτιστης Τοπικής Αυτοδιοίκησης καταθέτει την κομματική του ταυτότητα την 1η Ιανουαρίου του 1995.
Μέσα σε μία εφταετία (1995-2002) ο Δημήτρης Αβραμόπουλος συμμετείχε ενεργά στο πολιτικό προσκήνιο, καθώς κάθε χρονική περίοδος, από το 1995 έως το 2002, χαρακτηρίζεται και από μια σημαντική εξέλιξη στην πολιτική του πορεία.
Με την ολοκλήρωση της θητείας του στο Δήμο Αθηναίων, ο Αβραμόπουλος «επιστρέφει» για ένα χρόνο στους χώρους των Πανεπιστημίων, όπου δίνει διαλέξεις σε μεγάλα Πανεπιστήμια της Αμερικής και διδάσκει πολιτικές επιστήμες και διεθνείς σχέσεις, ενώ ανακηρύσσεται επίτιμος καθηγητής σε τέσσερα μεγάλα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα του Εξωτερικού.
Παραμονές των εκλογών του 2004 επανεντάσσεται στη Νέα Δημοκρατία και ξανακατεβαίνει στον πολιτικό στίβο της χώρας, όπου πολιτεύεται στην Πρώτη Περιφέρεια της Αθήνας. Εκλέγεται πρώτος Βουλευτής Αθηνών με τη Νέα Δημοκρατία, στις εκλογές της 7ης Μαρτίου, και ορίζεται Υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης στη νέα Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας , με αρχηγό τον Κώστα Καραμανλή. Ως Υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης ο Δημήτρης Αβραμόπουλος είναι ο πρώτος που έθεσε τα θεμέλια για μια νέα εθνική πολιτική στον τουρισμό. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα «έστησε» ένα Υπουργείο, προχώρησε σε δυναμικές εκστρατείες για τη διεθνή προβολή του ελληνικού τουριστικού προϊόντος, στήριξε ενεργά την ανάπτυξη νέων μορφών τουρισμού και κέρδισε για τη χώρα μας μετρήσιμα αποτελέσματα.
Τα επόμενα δύο χρόνια (2006) ο Δημήτρης Αβραμόπουλος ορίζεται ως Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, με τον ανασχηματισμό την 14ης Νοεμβρίου. Στο Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης έθεσε ως πρωταρχικό του στόχο το ΄΄νοικοκύρεμα΄΄ του κοινωνικού κράτους. Προχώρησε σε ριζοσπαστικές τομές στα οικονομικά και στις προμήθειες της Υγείας, για να εξασφαλίσει περισσότερους πόρους και καλύτερες υπηρεσίες Υγείας.
Ο λαός αποφασίζει να επανεκλέξει τον Δημήτρη Αβραμόπουλο, ως βουλευτή στην πρώτη περιφέρεια Αθηνών, στις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου του 2007. Παράλληλα, τον ίδιο χρόνο ορίζεται και πάλι ως Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης στη νέα κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Ύστερα από το έντονο πολιτικό παρασκήνιο που ακολουθεί μετά την άνοδο του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος στην κυβέρνηση και την παραίτηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, το 2009, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος αποφασίζει να θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία του κόμματος. Λίγες μόνο ημέρες πριν από την τελική εκλογή προέδρου για το κόμμα αποφασίζει να αποσύρει αυτήν του τη θέση. Η απόφασή του αυτή όπως ήταν αναμενόμενο προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων στους κόλπους του κόμματος. Ωστόσο όλοι οι υποψήφιοι αναφέρθηκαν σε αυτόν μιλώντας με τα καλύτερα λόγια. Όπως άλλωστε ανέφερε κ ο κύριος Σαμαράς: « ο Δημήτρης παραμένει πάντα στην πρώτη γραμμή».
Και άλλωστε πως θα μπορούσε να μην είναι πάντα στην πρώτη γραμμή ο περίφημος "κύριος Τίποτα" κατά δήλωση του Θεόδωρου Πάγκαλου; Αφού ο ίδιος σήμερα κατάφερε να είναι ο "κύριος τα πάντα όλα". Έφυγε από τη Νέα Δημοκρατία για να δημιουργήσει δικό του κόμμα, το οποίο δεν κατέβηκε ούτε σε μια εκλογική αναμέτρηση. Δήλωσε υποψήφιος για την αρχηγία της ΝΔ και τελικά αποχώρησε πριν τον τερματισμό παρέχοντας μάλιστα στήριξη σε άλλον υποψήφιο. Ο κ. Αβραμόπουλος ξέρει ίσως καλύτερα από κάθε άλλον πολιτικό να ελίσσεται και να είναι "παντός καιρού".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου