Της πατρίδας μου η σημαία έχει χρώμα γαλανό...

Η πρόσφατη συγκέντρωση των μουσουλμάνων στα Προπύλαια προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων και έθεσε επί τάπητος το ζήτημα του δημόσιου χώρου και κατά πόσο αυτός είναι ελεύθερος για διαμαρτυρίες αλλά και κάθε είδους εκδηλώσεις.
Το ζήτημα αυτό είχε τεθεί εδώ και αρκετά χρόνια, καθώς είτε με την προσβολή δημόσιων χώρων είτε με το κάψιμο της ελληνικής και όχι μόνο σημαίας κάποιοι θεώρησαν ως κατακριτέες τέτοιου είδους ενέργειες και πράξη βεβήλωσης απέναντι στα εθνικά σύμβολα και μνημεία.
Γιατί όμως το κάψιμο της σημαίας θεωρείται από κάποιους ως βέβηλη πράξη?
Μέσα από το κάψιμο μιας σημαίας εκφράζονται μια σειρά από καταστάσεις και γεγονότα.
Όσοι διαπνέονται από εθνικισμό με αυτήν την ενέργεια βλέπουν την καταστροφή-προσβολή της σημαίας ως κάτι επιλήψιμο που οδηγεί στην κατάρευση του έθνους. Κάποιοι άνθρωποι έδωσαν την ζωή τους για αυτήν ,για να είναι το έθνος ελεύθερο.Το κάψιμο λοιπόν της σημαίας αποτελεί ασέβεια απέναντι σε εκείνους που έδωσαν την ζωή τους.
Η Εθνική σημαία αποτελεί κρατικό σύμβολο που θεωρείται το πιο σεβαστό πράγμα σε ένα κράτος. Γι’αυτόν τον λόγο προστατεύεται από την νομοθεσία της χώρας από το άρθρο181 το οποίο αναφέρει ότι όποιος, για να εκδηλώσει μίσος ή περιφρόνηση, αφαιρεί, καταστρέφει, παραμορφώνει ή ρυπαίνει την επίσημη σημαία του Κράτους ή έμβλημα της κυριαρχίας του, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο (2) ετών.
Η σημαία που αποτελεί σύμβολο,για κάποιους μπορεί να εκφράζει πολλά και για κάποιους άλλους πάλι ,τίποτα.
Δεν είναι λίγες οι φορές που αναρχικοί καίνε την σημαία ως αντίδραση απέναντι στο κατεστημένο. Σε αυτήν την περίπτωση η σημαία γίνεται αντικείμενο επίθεσης εκ μέρους των καταπιεσμένων, σε στιγμές που εξεγείρονται. Η καταστροφή της αποτελεί για τους εξεγερμένους μια συμβολική απελευθερωτική πράξη απέναντι στην καταπίεση την οποία ζουν την συγκεκριμένη περίοδο.
Οι αναρχικοί αποδέχονται την χρήση της μαύρης σημαίας γιατί αυτή αποτελεί ένα μέσο έκφρασης ενάντια στην κρατική τυραννία, ένα μέσο έκφρασης της πάλης για την πανανθρώπινη χαμένη ελευθερία.
Η ανάρτηση όμως για παράδειγμα μιας μαύρης σημαίας σε ένα μνημείο και δη στο μνημείο του Άγνωστου στρατιώτη, αποτελεί διαστρέβλωση του συμβολισμού του μνημείου. Το μνημείο του Άγνωστου στρατιώτη είναι ο τάφος εκείνων που έπεσαν για έναν σκοπό, για την πατρίδα και η ταυτότητά τους δεν αναγνωρίστηκε ποτέ.
Μια ξεχωριστή περίπτωση αποτελεί η Αμερική, όπου ο νόμος επιτρέπει το κάψιμο των σημαιών από διαδηλωτές, επειδή θεωρείται συμβολική πράξη, τμήμα ευρύτερης πολιτικής κριτικής.
Μέσα από το καταστροφή μιας σημαίας-όταν αυτή έχει σκοπό να βλαψει έναν άνθρωπο- η ανθρωπιά χάνει την ισχύ της και την θέση της παίρνει η κτηνωδία και ο αναρχισμός. Όταν κάποιος σκοτώσει έναν συνάνθρωπό του για χάρη μιας σημαίας τότε γίνεται απάνθρωπος.
Όσοι εκμεταλλεύονται την ελληνική σημαία για προσωπικούς λόγους ,όσοι δηλαδή ταυτίζουν το εθνικό με το ιδιωτικό συμφέρον, στην πραγματικότητα μπερδεύουν το «πατρίς» με το «πάρτης»...