ΑΠ-ΟΧΙ

Κατά τον Αριστοτέλη, ο άνθρωπος είναι «πολιτικό ζώο». Και αυτή του η ιδιότητα διαφαίνεται μέσα από τη δυνατότητα συμμετοχής του στα κοινά(του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι). Η αποχή από τα κοινά της πόλης κατά την αρχαιότητα θεωρούταν ως ένα από τα μέγιστα σφάλματα ενός πολίτη.

Με 40% αποχή από τις εκλογές οι πολίτες έδωσαν το δικό τους μήνυμα απέναντι στο «παιχνίδι» των πολιτικών, εκφράζοντας με αυτόν τον τρόπο τη δυσαρέσκειά τους και την απαξίωσή τους προς το σύνολο των πολιτικών κομμάτων.
Ο δικομματισμός έχασε έδαφος , τα δύο μεγάλα κόμματα δεν κατάφεραν να συσπειρώσουν πολλούς ψηφοφόρους, ενώ έγινε φανερή μια διάθεση ενίσχυσης του κομουνιστικού κόμματος(Κ.Κ.Ε).
Τα αίτια του φαινομένου είναι πασιφανή. Οι πολίτες έπαψαν εδώ και καιρό να ασχολούνται με την πολιτική. Είναι πλέον φανερή η απογοήτευση και η κούραση της ελληνική κοινωνίας που δέχεται απανωτές πιέσεις και βρίσκεται στα πρόθυρα κρίσης.
Το πολιτικό σκηνικό εξακολουθεί να παραμένει ίδιο, η αλλαγή θα αργήσει να έρθει.
Μέχρι τότε όμως στον ορίζοντα δεν υπάρχει τίποτα που να δείχνει αισιόδοξο και που να μπορεί να οδηγήσει στην αλλαγή.
Αυτοί οι ίδιοι που δεν μπόρεσαν( ο καθένας για τους δικούς του λόγους) να παρευρεθούν στις εκλογές, είναι αυτοί που κατηγόρησαν τη σημερινή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα και την γενικότερη ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος.
Eίναι αδιανόητο να διαμαρτύρεται κάποιος για την κακή κατάσταση, ενώ ο ίδιος δεν θέλησε να την αλλάξει παρ'όλο που είχε το δικαίωμα.
Η αποχή της Κυριακής αλλά και κάθε Κυριακής συνέβαλλε στο να συντηρηθούν οι μέχρι τώρα παρατάξεις που έχουν χτίσει την ιδεολογίας τους μέσα από τις πελατειακές σχέσεις και τον νεποτισμό.
Η αποχή ίσως είναι η λάθος επιλογή, καθώς δείχνει περισσότερο την διάθεση της παραίτησης από την πλευρά τον πολιτών και όχι την μορφή μιας ενεργούς διαμαρτυρίας.. Πόσες θυσίες άλλωστε δεν έκαναν οι γυναίκες για να μπορούν σήμερα να έχουν το δικαίωμα της ψήφου?? Οι κομματικές δυνάμεις είναι οι μόνες κερδισμένες από αυτήν την εξέλιξη.
Σε μια χώρα κατεξοχήν πολιτικοποιημένη, η αποχή δείχνει στοιχεία απάθειας, άγνοιας, αδιαφορίας ακόμη και αντίδρασης απέναντι στο κοινωνικό κατεστημένο.
Από την άλλη πλευρά πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν πως τα πολιτικά κόμματα εξυπηρετούν σκοπιμότητες και έχουν ως σκοπό να ευνοήσουν συγκεκριμένα κοινωνικά στρώματα. Η αποχή αποτελεί ένα πολιτικό μήνυμα αυτών που πασχίζουν και προσπαθούν να βγάλουν τα προς το ζην απέναντι σε αυτούς που είναι ουσιαστικά ΄΄βολεμένοι΄΄ σε μια θέση.
Η συνειδητή αποχή από τις εκλογές το μόνο που κάνει είναι να επιτρέπει να υπάρχουν στο πέρασμα του χρόνου τα στερεότυπα των κομμάτων, μη επιτρέποντας στους πολίτες να παρέμβουν στις δομές τους και να αλλάξουν τα δεδομένα τους.
Ας ελπίσουμε ότι δεν θα φτάσουμε ποτέ στο παράδειγμα των Η.Π.Α, όπου αυτοί που προσέρχονται στις εκλογές αποτελούν μόλις το 25% όσων έχουν δικαίωμα ψήφου..
Σίγουρα τότε η κατάσταση θα είναι σοβαρή για την ελληνική κοινωνία.